aylayru çocuklar

bunlar da benim çocuklarım mercan ve lokum. bakın nasıl da pis pis uyuyorlar değil mi uyuzlar? (şair burada aslında nazar korkusuna hapsolmuştur) mercan, sonradan kardeşi kabul ettiği lokum'a sarılıp onunla ısınma peşinde. hoş, evimiz gayet sıcak ve çok şükür artık mercoş hasta da değil.. ama sevgi be hayat! ne olursa olsun insan sevdiğine sarılıp onu sıcak tutmak istiyor iç güdüsel olarak, kedi de olsa... di mi? benim sahip olabileceğim iki çocuk işte bunlar. ve umarım benim yaşadığım kadar uzun yaşarlar. ( şair burada okurdan da aynı temenniyi beklemektedir)

bu tipsiz salak benim yeğenim efe. (nazar değmesin diye tipsiz salak diyorum!!!) bi oğlum olsa paşa'dan sonra koyabileceğim tek isim efe olurdu herhalde ve bu minnoru bir hala gibi değil, bir etobur gibi seviyorum! bıraksanız o pis ellerini, ayaklarını (şair pis derken köfte ya da kaymak demek istiyor ama nazar değmesinden korkuyor) çiğ çiğ yerim! üzüm tuttuğu için o parmak sandığı sosislerin arasında, üzümlüsü de yeterince leziz.. ama artık bu ibiş gibi ( şair bu kez de ibiş derken dünya tatlısı demek istiyor ama.. sebebini biliyorsunuz ve hala maşallah demiyorsunuz diye tırsıyor) bir oğlum olması ihtimali giderek azalıyor.. ne yapalım...