uzuun zamandır bişeyler yazmıyodu. çünkü yazmaya değer bişeylerim yoktu.. direndik aylarca. meydanlara çıktık, gazlar yedik, kimimiz dayak yedi, kimimiz gözünü kaybetti, canlarımız öldü, canlarımız yandı. medeni, mustafa, ethem, abdullah, mehmet, ali ismail ve ahmet... biz uyandık derken berkin hala uyuyor. lanet olsun ki uyandıramıyoruz.
başta umut dolduk, "biz yapacağız! insanımızı kurtaracağız! insanlık kazanack!" dedik durduk. ama zaman geçtikçe kimimizin umutları sönmeye başladı. bu bir sivil hareket olmalıydı; meydanlara bayraklar çıktı.. bu heresin kendisi için çabasıydı; direniş kuralları kondu.. burada hiç bir siyasi parti istenmiyordu; direnişi şimdi de cumbaba üstlenmeye çalışıyor.. taksim direnişini ben kendi adıma hiç bir zaman kabul etmemiştim zaten, bu saatten sonra da varlıklarına biat etmem mümkün değil..
umudu sönmeye balayanlardan biri olarak internette gezinirken bir oluşuma rastladım. ve umutlarım tekrar yeşerdi. benim istediğim direnişi, benim istediğim gibi savunan bu grubu sizlerle paylaşmazsam gözüm açık giderdim. çünkü bu güzel direniş ilk başladığı günki gibi devm etmeli. etmek zorunda! ilk günki gibi devm ederse başaracağız! çünkü karşısına dikildiğimiz insalar etiketleyemedikleri, tanımlayamadıkları herkesten ölümüne korkuyorlar. ve korku silahını kullanma sırası YİNE bizde..
bu oluşumun adı "özgür insan hareketi" . bayrksız, bağlantısız, hakların bilen ve kullanan insanlar var burada. tıpkı bizim gibi. tıpkı benim gibi.. lütfen 5 dakikanızı ayırıp bakın:
https://www.facebook.com/OzgurInsanHareketi
https://twitter.com/ozgurinsan_org
http://www.ozgurinsan.org
1 yorum:
Yorum Gönder