"bazı insanlar" falan demiycem. çünkü konu sadece benim. yaptığım iki yanlış seçim.
bunlardan ilki, hiç kopmamam gereken bir insandan kopmam,
ikincisi de hiç tanışmamış olmam gereken bir insan müsveddesiyle tanışmam.
ilkinin çok sebebi vardı: yanlış anlaşılma, öfke, kendi elimde olmayan şartlardan ötürü karşı tarafa yaşatmış olduğum zor zamanlar ve çaresizlik.
ikincisinin tek sebebi vardı: hayatımdan kopan insanın yerini doldurmaya çalışmak, böyle bir halüsinasyona kapılmak. ne büyük aptallık, ne büyük salaklık. ne zaman kaybı!
sonuç olarak ne yaşıyorsam hak ediyorum. ve bir yetişkin gibi bununla başa çıkıcam, kendim dahil, koruyabildiğim kadar insan koruyarak.
5 yorum:
Çok mu geç? Eğer öyleyse başarmanı dilerim..
kaybettiğime üzülüyorum ama o kadar uzun zaman oldu ki.. artık sadece korumaya çabalıyorum elimden geldiği kadar. buna kimsenin ihtiyacı yok gerçi ama. daha önce yapamadığımı telafi etmek istiyorum.
En sonki postundan aslında kaybettiğini değil kazanmaya başladığını ve bu işten alnının akıyla çıkacağının sinyallerini almaktan tuhaf bir içsevinç duydum. Olanları önüne koymaya başladığında aslında artık sevmediğini alışkanlıkların insan hayatında ne denli önemli olduğunu anlayacaksın ama lütfen bu uzun zaman almasın. Her gün hayatımızdan bir parça daha eksiliyor, hayatımızdan gün eksilirken biz artılar eklersek daha mutlu oluruz.
kesinlikle!
kayıplarla başa çıkabildiğimz kadar yetişkiniz zaten değil mi?
:)
Evet :)Ruhsal anlamda çocuk kalmaya devam edebilsek hiç fena olmazdı aslında :)
Yorum Gönder