su gibi akıp geçer zaman lan!

lise iki de istanbul'a taşınınca, freak bir nakil olarak maltepe anadolu lisesi istiklal marşı sırasında en arkadaki yerimi almıştım. etraftaki herkes kaynaş sarmaş dolmaş takılırken ben 3 numara saçlarım ve şişe dibi gözlüklerimde ezik nakil profilini temsilen ayakkabılarımı izliyordum. bi baktım benim aynımdan var bi tane yanda, gel dedim biz arkadaş olalım. sonra sıra arkadaşı da olduk. o kadar freak'tik ki, insanlar sonradan bizimle konuşmaya (özellikle volkan'la) korktuklarını sölemişlerdi. ben trigonometriyi anlamaya çalışırken volkan resim yapardı. ben aruz veznine kasarken volkan şarkı dinlerdi. ben tenefüslerde sınıfta oturup sandviç yerken, volkan gidip diğer sınıflardan rotring araklardı. biz gece çıkmak için ailemizden izin almaya debelenirken volkan tek başına yaşardı. kolpa sıkıyo lan dediğiniz her şeyi gerçekten yapardı. göt olurdunuz! sonra zaman geçti, büyüdük. böle insanlar olduk. bugün volkanımın doğumgünüymüş. ben farkettim ki, daha önce hiç doğumgününü kutlamamışım volkan'ın! iyi ki doğdun volkan! iyi ki lan! (öksürük şurubu içelim mi lan? ehu)