yazmayacağım, yazmayacağım dedim ama dün artık iyice kafam attı! açayım bloguma güzel bişiler yazayım dedim, aldım elime bilgisayarımı, açtım efendi gibi safarimi.. anam bir de ne göreyim, blogger gene açılmıyor!! işte o an anladım ki bu iş de you tube işine dönecek. çok sinirlendim, bir de üzüldüm. a'dan z'ye tunnel var, onlardan birini kullanarak pek ala işimizi görüyoruz, eyvallah lakin illa bu şekilde mi olmak zorunda? anaokulu çocuğu muamelesi görmekten anaokulu çocuğuna döndük! "RanaR hayır, bugün ıspanağını yemediğin için sana you tube yok!" . "aaa RanaR! kaç kere diyeceğim sana! böle yazılar yazacağına git dersine çalış diye! yok sana blogger!" .. hepimiz de bir ağızdan bağırıyoruz kararı verenlere: PEKİ ANNE! tabi şimdi ben burada bu kolpa yazıyı yazdım diye yasak kalkacak değil.. hatta "tınn" sesleri kulaklarımda çınlıyor şu anda bile.. amma ne bileyim, yazmazsam ölecektim. halbuki ne gereği var değil mi? aç televizyonu, yaprak dökümüne bak RanaR. otur, bak!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder