ermiş

bir arkadaşım halil cibran'ın ermiş adlı kitabını okumam için bana verdi geçenlerde. okuyanlar bilir, bir ermişin doğum ile ölüm arasındaki her şeye dair öğüt ve görüşleri veriliyor bu eserde. bir bölümü de aşka dair. ve cibran diyor ki, aşk sizi kabuklarınızdan kurtarmak için elekten geçirir, apak olana dek öğütür ve tanrının kutsal ekmeği olana kadar alevlerde yakar, pişirir. ve sakın aşkı planlamaya kalkmayın, aşka aşk yeterdir. kabaca böyle bir şeydi. çok etkilendim. aşka aşk yeter doğru! peki ya şu an çekildiğim taraf neresidir? kıpırtısız da olsa, bir yöne doğru gidiyorum sanırım. çekenden hoşnutum, yolun uzunluğu da kafi. bakalım ne olacak bu seferki öykünün finali. şiir gibi konuşurum beeeeeee! :)