11 Eylül 2007 Salı

hasta la vista!


dün gece hayatımdan bir devir çöktü. koskoca bir geçmişi silmek zorunda kaldım bir kaç dakika içinde. gözümün önünde duran şeye inanmak istememişim meğer kaç zamandır. farklı olduğunu sandığım, garantili kaydettiğim her kelime kulaklarımda acı acı yankılandı. baktım.. baktım.. bakakaldım.. karşımdaydı, iddia ettiği her şeyi yemiş yutmuştu. bense kusmaya başladım o an içimdeki her şeyi. defolup gitsin diye! salak gibi inandıklarımı kustum durdum sabaha kadar. aynıydı o da demek, zerre farkı yoktu demek diğerlerinden.. bu yaşta hala nasıl inanmışım ona yandım. geçirdiğim zorluklara, mutluluklara, sevinçlere, heyecana, duygularımı açtığıma yandım.. kustum sabaha kadar ona dair bildiğim ya da bilmemiş olduğum her şeyi. ordaydı işte, tam karşımdaki ekrandaydı yine. bu kez kapkara kesmişti. zift kustum sabaha kadar, kana kana ben de. defolup gitsin diye. karaladım o aptal sarışın bahar ayını, bitseydi diye. sabah ateşler içinde uyandım, zehrim akıp gitti diye o enkazın üzerine. kara kara terledim gün boyu. şimdi o kara sayfaya bakıyorum, gördüğümden utanıyorum! kendim için değil ama, çok utanıyorum!



2 yorum:

Absurd Prayer dedi ki...

Birine değer verilmesi, yazık ki O'nun gerçekten değerli olduğunu göstermiyor. Geçmiş olsun...

RanaR dedi ki...

malesef.. insanlara olbildigince saf yaklasmak sanirim artik gecerli bir erdem degil..